Richard Mos
Wie ben ik?
Vroeger bestond het universum uit mezelf en was ik het middelpunt. Die tijd is inmiddels voorbij.
Renate en Yogi (onze kater) zijn mijn twee liefdes. Yogi heeft zijn eigen universum. Renate en ik willen een aarde van liefde en vertrouwen opbouwen waarin iedereen zich fijn voelt.
Zij als de Huidfluisteraar, om je lekkerder in je huid te laten zitten. Ik als Huizenhealer, zodat je lekkerder in je huisje zit. Soms werken we samen als we cacao-ceremonies met soundhealing geven.
Met ‘Ik zie spoken’ werk ik alleen. Nou ja alleen…. Soms is het nog best druk om me heen.
Richard
(Hieronder mijn verhaal)
“ Energetisch met de poetslap én met de stofzuiger door je huis”
Ik had een normaal leven ...
Maar toen ging de verkering uit, de baan leek op de tocht te staan en tijdens de haptonomie had ik geleerd te voelen hoe het echt met me ging. Dat was niet goed. Ik stortte in.
Eerst merkte ik dat mijn energie voor het sporten wegviel, toen die om te werken en die voor de studie en uiteindelijk had ik zelfs de kracht niet meer om meer dan een paar meter langzaam te lopen.
Lopen van het bed naar de keuken, even liggen op de vloer om bij te komen, daarna van de keukenvloer naar de bank. Daar lag ik dan uren.
In het ziekenhuis zeiden ze dat ik gezond was, ze stelden cognitieve gedragstherapie voor. Ik stelde vast dat het leven zo niet meer de moeite waard was en zei op een januarimorgen in 2014 tegen niemand in het bijzonder
"Kom mij maar halen, ik geef op ..."
De dood was welkom en ik had geen moeite met afscheid.
Op dat moment kwam niet de dood maar had ik plotseling het gevoel niet meer alleen te zijn, alsof ik bezoek had gekregen. Vanaf dat moment voelde ik me direct opgelucht en zei hardop 'Hey! Ik word beter.' Ik wist het. Net zoals ik altijd wist dat er voor me gezorgd werd.
Wat er precies gebeurde leg ik je liever mondeling uit,
maar ik had vanaf dat moment de kennis dat ik beter werd. En ook weer het gevoel dat ik mag vertrouwen op mezelf en op iets “hogers” dat ik niet zo goed kan opschrijven.
Het herstellproces ging langzaam ...
Doordat ik nog erg moe was voelde ik precies waar al mijn weinige energie aan op ging.
Ik ontdekte welke ondergrond de meeste energie kostte om op te lopen, ik vermoedde nooit dat de ene stenen ondergrond vermoeiender is dan de andere. Het duurde nog twee jaar voordat ik mijn beeldend denkvermogen helemaal terug had. Als ik voorheen ergens aan dacht zag ik het voor me. Toen ik moe was zag ik niets.
Ik ontdekte welke gedachtes vermoeiend zijn, welke gesprekken, welke temperaturen, ruimtes, mensen, steden, winkels, dieren en zelfs etalagepoppen.
Ook het verteren van eten kostte een hoop energie en ik ontdekte dat de temperatuur van drinkwater invloed had op mijn vermoeidheid.
Midden in mijn vermoeidheid kon ik niets meer afblokken en stond ik kwetsbaar open in mijn houten huisje in de bossen van Epe.
Dat huisje raakte voller en voller met entiteiten, op het ‘hoogtepunt’ rond de 35. Dit werd het startpunt voor mijn communicatie met onstoffelijke energieën.
Omdat ik niet voldoende ruimte innam en geen grenzen meer aangaf liepen energieën over me heen en door me heen. Heel verwarrend.
Wat is echt en wat beeld ik me in?
Het koste me jaren van training, cursussen volgen, boeken lezen en therapiën om daar achter te komen.
In die periode, tijdens een plantceremonie, kwam er Lichttaal door me heen, deze helende energie die altijd bij me is neem ik mee in iedere sessie, samen met de energie van de Reiki-master die ik me mag noemen.
Shamanenfluiten en andere instrumenten zet ik in tijdens de soundhealing. Dat is een vast onderdeel van de sessies.
In mijn vermoeidheid ontdekte ik de basis van mijn gevoeligheid en leerde ik na 46 jaar eindelijks mezelf te respecteren en kennen.
Renate zegt vaak:” de eerste 40 jaar van je leven zorgt je lichaam voor jou, de tweede 40 jaar moet je voor je lichaam zorgen. Nou, dat doe ik nu!
Ik denk, werk, beweeg en sport nu compleet anders en ontdekte dat ik heel veel dingen vanuit angst deed.
Zoals sporten en veel groente eten om niet dik te worden om zo hopelijk interessant te blijven voor het vrouwelijke geslacht. Heel veel grapjes maken zodat mensen niet precies wisten of ik serieus was, waardoor er altijd een beetje afstand bleef tussen mij en iedereen. Zo kwam niemand echt dichtbij en kon niemand me doorgronden.
Bang voor echt contact
Ik weet nu dat ik elk contact spannend vind, nog steeds. Ik wacht nog af en toe met uit de deur gaan totdat ik niemand zie. Dan hoef ik niet te groeten.
Nu beweeg en eet ik om gezond te blijven, energie te krijgen en plezier te hebben. Ik mediteer elke dag en doe Yoga.
Ik denk vaker fijne gedachtes omdat ik het effect van gedachten op mijn lijf en energie ken en voel.
Ik doe fijne dingen en geniet van het leven en ben gelukkiger.
Alles vanuit de wens om iets moois te krijgen en niet vanuit de angst iets te verliezen. Veel fijner en energie gevend.
Gelukkig zijn is soms als sporten, voorzichtig beginnen en dan opbouwen, zien dat het werkt en niet te snel willen.
Een energetische schoonmaak kan ook een onderdeel van gelukkig zijn.
Je in je eigen huis helemaal thuis voelen, zodat je kunt opladen en genieten.
